240 km, Eurovision og brotin tá

Þá er Hjólað í vinnuna dögunum lokið og skilst mér að Vegagerðin í heild sinni hafi verið í 4. sæti í sínum flokki. Mér þætti alveg gaman að sjá einstaklingstölur innan fyrirtækisins bara til þess að sjá hvert mínir 240 kílómetrar hafa skilað mér; ég veit allavega að ég er hæst hérna innan húss í Dagverðardalnum, enda því forskoti búin að búa ekki eins nálægt og hinir.

Ég hef nú verið að gæla við þá hugmynd að halda þessu jafnvel eitthvað áfram á meðan það viðrar svona vel og ég hef enn geð í mér til. Verð þó að láta það eiga sig þessa vikuna þar sem ég á eina litla, beyglaða tá sem á Sunnudag vaknaði eitthvað ósátt við meðferð sem hún mátti sæta á laugardagskvöldið.  Því miður verð ég að játa tilvist óminnishegrans það kvöld en hef þó einhverjar grunnsemdir um að samhengi sé á milli ástands tásunnar og þessara gríðarlegu hæla sem ég, í feikilegri eurovision-ölvímu, var að reyna að dansa í.

Ég held að það hafi verið úthugsað hjá skipuleggjendum að láta þessa daga enda rétt fyrir Eurovision - allavega er ég nokkuð efins um að ég sé eina manneskjan sem kom bogin og beygluð undan því kvöldi. Þetta var í fyrsta sinn í nokkur ár sem ég var hérlendis þessa keppnishelgi og þetta var bara vel biðarinnar virði. Eurovision er svo langt um betra hérna heima á Íslandi - við kunnum bara svo vel að gera stórfenglegt dæmi úr þessu og byggja upp vonir, skýjunum hærri og skemmtilegri.  Já, mér finnst þetta bara gaman og ætla ekkert að velta mér upp úr nágrannahollustu eða pólitík enda lítt sannfærð um við Íslendingar höfum bolmagn til að rífa kjaft þar.

Það skal þó nefnt að ég hef sjaldan verið sáttari við okkar framlag og sjaldan haft það jafn gott við að horfa á keppnina - það er örugglega fyrir öllu.