Gamalt ryk

Sem púki fékk maður svo oft stutt verkefni í skólanum sem flestum fannst leiðinleg - nema mér. Manni var falið að skrifa 200-300 orð um hitt eða þetta. Oft var efnið frjálst og þá fékk hugurinn að reika og alls konar skemmtilegheit fæddust. Stundum hef ég svo ómælt gaman að því að glugga í svona gamalt niðurhrip - þankarykið frá því að ég var í Grunnskóla er oft langt um betra en það sem ég gæti gert í dag. Ég hef hálfgerðar áhyggjur af því að gáfnafar mitt fari dvínandi með hverjum deginum - enda hlær fólk oft þegar ég segist hafa verið klár krakki.

 Fyrir skemmstu mundi ég eftir einu svona verkefni sem mér finnst svo viðeigandi núna eftir að ég kom í Vegagerðina og því ætla ég að láta það fljóta hér með. Mér er eiginlega spurn hversu langt undirmeðvitund mín mun leiða mig í þessu máli.

 Vestfjarðaríki 

Rétt eins og mér finnst að allir eigi að gera finn ég hjá mér mikla ást til heimahaganna og þegar ég stend upp frammi fyrir margmenni  og segi hátt og snjallt að ég sé Vestfirðingur kveinkar lítið hjarta mitt sér undan stoltinu sem ég þá fyllist. Því fer fátt meira í taugarnar á mér en þegar fólk sýnir þessum fæðingastað menningar og dásamlegheita vanvirðingu. Vestfirðir eru alltof góðir til að tilheyra einhverju landi búnu bjánum sem kunna ekki að meta þessa paradís. Af þessum sökum hef ég tekið stóra en mikilvæga ákvörðun sem varðar framtíð bæði Vestfjarða og Íslands. Strax í vor þegar ég held með blendnar tilfinningar út í lífið ætla ég að fara með svefnpoka, nesti og skóflu til Gilsfjaraðar þar sem ég hyggst byrja að grafa. Þar ætla ég að dveljast við mokstur lengi, eða þar til ég verð komin alla leið yfir til Bitrufjarðar - því þá verða mínir elskulegu Vestfirðir lausir frá meginlandinu. Þá fyrst getum við dafnað án afskipta og asnalegheita meginlandsins. Þegar ég hef lokið við moksturinn ætla ég svo að halda heim til Bolungarvíkur sem þá verður höfuðborg þessa nýja lands og krýna sjálfa mig drottningu – ég ætla að ríkja yfir landi alls góðs.
Þá verða aðrir Íslendingar bara að bíta í það súra epli, sætta sig við þennan mesta missi allra tíma og vinka okkur bless þar sem við siglum framhjá, eftir að ég hef komið fyrir utanborðsmótorum á strandlengjunni og sigli sæl með landið mitt þangað sem allt er gott. Viljum við snjóinn þá eltum við snjóinn – viljum við sólina þá eltum við hana. Hlutirnir verða bara eftir okkar höfði. Þá verður sko ekkert meira kjaftæði; skipanir frá einhverju stjórnarráði í Reykjavík og endalaus afskipti afglapa sem ekkert vita. Við tökum ekki við meiru frá apaköttum sem skilja ekki stórfengleika Vestfjarða.
Þetta verður frábært land, þetta verður mitt land. 

 

Athugasemdir

[Stebba 11.12.2007 kl. 08:52]

hahahaha ég man sko eftir þessari:) og jólasögnni þinni sem var lesin fyrir bekkinn á litlu jólunum... gaman að þessu:) kv.Stebba